SEVGİ! HEM DE BEDAVA :)

          Sevgiyle sulayarak büyüttüğü çiçeği açtığında, hislerini gözlerindeki ışıltıyla anlatan bir büyüğünüz mutlaka olmuştur hayatınızda. Her canlının sadece sevgiye ihtiyacı var. Temelde çok basit olmasına ve herkes tarafından bilinmesine rağmen paylaşmaktan en çok korktuğumuz şey de sevgi herhalde. Ya zamanımız olmuyor sevmeye ya da sevecek insan bulunmuyor zaman geçince. Bu gerçeği hep gözardı ederek, yaşamı eksik yaşıyoruz galiba.

          Öncelikle kendimizden başlayarak, çevremizdeki insanlara nasıl ve ne kadar sunabiliyoruz. Aslında kendimizi sevmekle ilgili yanlışlarıdüzeltmekle başlamak lazım. Kendini sevmek ve kendini beğenmek arasındaki ince, megalomanlık çizgisini geçmeden sevmeyi öğrenmeliyiz önce. Sonrası çorap söküğü gibi. Kendisini sevmeyi bilen insan bunu nasıl ileteceğini ve çevresindeki sevgi halkasını nasıl büyüteceğini anlıyor zamanla. Çünkü sevgiyle yapılan hiçbirşey insana zarar vermiyor.

          Gelelim çocuklara verilen ya da esirgenen sevgiye. Dünyada doğduktan sonra en uzun bakıma ihtiyaç duyan canlı insandır. Tüm hayvan yavruları kısa sürede kendi hayatını idame ettirecek beceriyi kazanırken, insan yavrusu bakıma muhtaç olarak uzun süre geçirir. Bu süre içinde ihtiyaç duyulan ve iletişimin en temel etkeni sevgidir. Çocuklar sevgiyle yapılan hiçbir hareketi karşılıksız ve tepkisiz bırakmazlar. Bir çocuğun hayattaki başarısı, ona sunulan sevgi ile doğru orantılıdır. Tüm araştırmaların ortak sonucu budur. İşte tam da bu sebeple sevmekten korkmayalım.

          Geçenlerde 6 yaşındaki oğlumla biraz “sohbet“ ettik. Televizyonu kapatıp abajuru açarak yanyana oturduk ve bu loş ortamda başladık muhabbete. Konuştuğumuz konular hiç önemli değildi aslında, çünkü oğlumun mutluluğu herşeye değerdi. Gözleri, sanki konuştuğumuz konuların uyandırdığıhazdan çok, aldığı sevgiyi yansıtan bir şelaleye dönmüşgibiydi. İşte o an biraz duraksayarak düşündüm. Bunu çok daha sık yapmalıyım diye. Beraber geçirdiğimiz ve çok ta uzun sayılmayacak zaman dilimi -aslında çevremde, çocuklarına karşı çok ilgili bir baba olarak tarif edilen benim- ne kadar dünya telaşına kaptırmış olduğumu anlamam açısından müthiş bir deneyim oldu. Sonuçta bu yazıyı yazmama ve sevgi duygusunu daha çok hatırlama ve hatırlatma ihtiyacına vesile de oldu.

          Bugün, ailelerimizden gördüğümüz sevgi ve değerden çok farklı bir bakış açısına sahip olduğumuzun bilincindeyim. Yine de sevgi üzerine biraz daha düşünelim istedim. Çünkü buna zaman ayırmaya değer.

          Sevgiyle dolup taşan hayatlar yaşamanız ve yaşatmanız dileklerimle....

“BUGÜN HAYATIMIZIN GERİYE KALANININ İLK GÜNÜDÜR”